Söguskekkjur JVJ. Kirkjan á eignir fyrir eigin rekstri.

Jón Valur Jensson er eins og margir trúbræður hans, þolir illa gagnrýni og vinnur að því að bæla skoðanaskipti. Hann hefur meinað mér að birta athugasemdir við færslur hjá honum (þótt ég fagni ævinlega athugasemdum hans hjá mér) og því neyðist ég til að svara honum hér. Hann endurbirtir gamla grein þar sem hann fer með furðulegar sögutúllkanir á eignayfirtöku Kaþólsku kirkjunnar á sínum tíma auk ýmissa annarra fullyrðingar, m.a. um að kirkjan eigi jarðirnar og eigi að fá fyrir þær peninga. Það sé einhver heilagur réttur að það sem var stolið fyrir 500 árum eigi maður í dag (þannig er það jú víðast hvar, sjá t.d. konungafjölskyldur hvarvetna). En jafnvel þótt maður samþykkji að kirkjan eigi og hafi átt jarðeignir, þ.e. efist ekki um eignarhald, þá er ekki þar með sagt að núverandi ástand sé óumflýjanlegt.

Fordæmi fyrir því að virða ekki þinglýstar eignir er þegar fyrir hendi. Ríkið hefur undanfarinn áratug eða svo tekið til sín jarðir og eignir almennings þvert á þinglýsingar, í kjölfar laga um þjóðlendur. Nokkrir dómar hafa fallið í þeim málum, m.a. hæstaréttardómar, og þar hefur ekki alltaf verið fylgt fornu eignarhaldi.

Jón Valur kemur með ýmsar tölur um eignarhald kirkjustofnana á jarðeignum á hinum og þessum tímum en tekst að skauta fram hjá því að um 1550 átti kirkjan og það sem henni tilheyrði helming jarðeigna á Íslandi. Ætli honum finnist það ekki óþægileg tala? Síðustu kaþólsku biskuparnir, Jón Arason og Ögmundur, riðu til þíngs 1527, hvor um sig með fjölmennt vopnað lið, samtals um 2700 manns undir vopnum. Ögmundur sektaði menn og hirti af þeim jarðir, Jón Arason fór vopnaður um sveitir með sveinalið, píndi og hrakti búalið og tók jarðir af bændum. Þetta voru vopnaðir fulltrúar erlends valds að sölsa undir sig eignir Íslendinga.

Íslenskir bændur kvörtuðu sáran undan ofurvaldi kirkjunnar, til dæmis 1513 með bænabréfi til Konungs. Jarðir í eigu kirkjunnar borguðu ekki tíund en fjórðungur tíundar fór til fátækraframfærslu. Hin mikla eignatilfærsla varð til þess að fátækraframlag fór sífellt minnkandi. "Farið var að líta á þetta sem þjóðfélagsmein" segir Helgi Þorláksson í VI. riti Íslandssögusafns þjóðhátíðarnefndar (Rvík 2003) en árið 1489 samþykktu Skálholtsbiskup og hirðstjóri að tíund yrði áfram greidd af þeim jörðum sem komið hefðu í eigu biskups undanfarin 20 ár. Helgi telur vafamál að sú samþykkt hafi komið til framkvæmda nema að litlu.

Jarðasöfnun Kaþólsku kirkjunnar var ekki einhver sjálfsögð afleiðing af kristni heldur vísvitandi auðsöfnum með vopnavaldi. Kirkjan varð óhemju rík en sendi jafnframt stórar upphæðir suður til Rómar. Ofurvald kirkjunnar og fjárstreymi til útlanda varð til þess að þýskir furstar og skandínavískir kóngar tóku siðbót Lúters fagnandi.

Klausturjarðir fóru strax undir konung, biskupsjarðir voru seldar um 1800. Enn á kirkjan verulegar jarðeignir, sbr. 2. mgr. 62. grein laga nr. 78/1997:

 62. gr. Kirkjujarðir og aðrar kirkjueignir sem þeim fylgja, að frátöldum prestssetrum og því sem þeim fylgir, eru eign íslenska ríkisins, samkvæmt samningum um kirkjueignir milli íslenska ríkisins og þjóðkirkjunnar. Andvirði seldra jarða rennur í ríkissjóð.
 Prestssetur, þ.e. prestssetursjarðir og prestsbústaðir, sem prestssetrasjóður tók við yfir stjórn á frá dóms- og kirkjuálaráðuneytinu 1. janúar 1994 með síðari skjalfestum afhendingum frá dóms- og málaráðuneytinu, svo og prestsbústaðir, hús og aðrar eignir sem prestssetrasjóður hefur keypt, eru eign þjóðkirkjunnar með öllum réttindum, skyldum og kvöðum samkvæmt samningi um prestssetur milli íslenska ríkisins og þjóðkirkjunnar.

Samkvæmt lista á heimasíðu prestssetrasjóðs eru 45 prestsetursjarðir í eigu Þjóðkirkjunnar, þar með taldar til dæmis Staðarstaður, Saurbær á Hvalfjarðarströnd, Borg á Mýrum, Oddi á Rangárvöllum, Skálholt, osfrv. osfrv.

Prestssetrasjóður á síðan annað eins af fasteignum í þéttbýli. Miðað við jarðarverð í dag gæti kirkjan auðveldlega selt eignir fyrir um 50 milljarði, sett þær í banka og fengið 2,5 - 3 milljarði á ári í vexti! Hún á því eignir fyrir eigin rekstri nú þegar og gott betur.

Prestsetrasjóður var skv. lögum frá 1. júli 2007 sameinaður Kirkjumálasjóði og heyrir undir hann núna. Eftir árámót ætla ég að skoða betur þessar jarðeignir, t.d. hvaða eignir það voru sem fóru undir ríkið 1907 og 1997 og hvert söluandvirði þeirra var. Venjulegur húskaupandi tekur lán og greiðir það upp. Hversu stórt lán þyrfti að taka til að endurgreiðslur væru 2,7 milljarðir á ári?

Þær jarðir sem standa undir greiðslum til kirkjunnar í dag voru sem sagt ekki prestsetur heldur venjulegar bújarðir. Af hverju gat kirkjan ekki selt þær sjálf og lifað af vöxtunum? Það hefði ekki breytt neinu um starfsemi kirkjunnar, þetta voru bara venjulegar jarðir án prestsetra eða kirkna.

Þjóðkirkjan er forrík stofnun, ætli hún sé ekki ríkasta fyrirbærið á Íslandi í dag í innlendum eignum talið? Og fær síðan allan rekstrarkostnað greiddan frá ríkinu. Já það er margt skrítið í kyrhausnum.

Þjóðkirkjan missir 5-6 vegna úrskráninga hvern virkan dag.

Stórfelldar úrskráningar úr Þjóðkirkjunni er staðreynd. Þjóðkirkjan hefur dregist saman hlutfallslega úr því að vera 92,7% þjóðarinnar 1990 í það að vera 80,7% árið 2007. Margir halda eflaust að skýringarinnar sé að leita í miklum innflutningi fólks til landsins sem fæstir eru skráðir í Þjóðkirkuna en svarið er ekki svo einfalt. Árið 2007 fjölgaði í þjóðkirkunni um 0,09% og úrskráningar eru milli 1000 og 1500 á ári. Þjóðkirkjan missir því um hálft prósent meðlima sinna á ári vegna úrskráninga en sjálfkrafa skráning nýfæddra barna kemur í veg fyrir raunfækkun. 

Eftirfarandi tölur sýna þetta svart á hvítu: (Kári Svan Rafnsson tók saman úr tölum Hagstofunnar):

1994	1647	-397	1250
1995	777	-653	124
1996	1248	-2237	-989
1997	1536	-912	624
1998	1945	-617	1328
1999	2115	-882	1233
2000	2097	-931	1166
2001	1610	-765	845
2002	886	-686	200
2003	1438	-843	595
2004	1563	-953	610
2005	1918	-851	1067
2006	1718	-1212	506
2007			227

 

Fremsti dálkurinn eru sjálfkrafa skráningar (fæddir inn í Þjóðkirkju - brottfluttir/látnir), miðdálkurinn eru nettó meðvitaðar skráningar, aftast er fjölgunin. Þjóðkirkjan er að missa 1 - 2 prósentustig á ári, með því framhaldi verður hún auðvitað horfin fyrir lok aldarinnar.

Fjölgunin 2007 er ekki nema 0,09%, langt innan við það sem væri ef ekki kæmu til stórfelldar úrskráningar. Þær tölur hafa enn ekki verið birtar fyrir 2007 en það má áætla að þær séu milli 1200 og 1500 miðað við undanfarin ár, jafnvel enn meira (fer mikið eftir fremsta dálk). Eða með öðrum orðum, 6-7 úrskráningar umfram innskráningar á hverjum einasta virka degi sem Hagstofan er opin. Ég veit ekki með ykkur, mér finnst þetta hrikalegt!

Þjóðkirkjan á hraðri niðurleið. Tölur síðustu 18 ára.

það var sannkallað góðverk hjá Birni Bjarnasyni að birta tölur um trúfélagskráningar 2007 á vefsíðu sinni - áður en Hagstofan nær að birta þær! Þar kemur fram að Þjóðkirkjan er í frjálsu falli og umtal síðustu missera um "vinaleið" og "leikskólatrúboð" hefur ekki orðið til að styrkja hana - þvert á móti. Hér eru tölur síðustu átján ára, fengnar frá www.hagstofa.is og (horfnu) Dagbókinni hans Björns Bjarnasonar.

	Íbúar	í ÞK	Hlutfall	Fjölg. Íbúa	Fj. Í ÞK
1990	255.708	236.959	92,7%
1991	259.577	239.321	92,2%	1,5%	1,0%
1992	262.193	241.634	92,2%	1,0%	1,0%
1993	264.919	243.675	92,0%	1,0%	0,8%
1994	266.783	244.925	91,8%	0,7%	0,5%
1995	267.806	245.049	91,5%	0,4%	0,1%
1996	269.727	244.060	90,5%	0,7%	-0,4%
1997	272.069	244.684	89,9%	0,9%	0,3%
1998	275.264	246.012	89,4%	1,2%	0,5%
1999	279.049	247.245	88,6%	1,4%	0,5%
2000	282.849	248.411	87,8%	1,4%	0,5%
2001	286.250	249.256	87,1%	1,2%	0,3%
2002	288.201	249.456	86,6%	0,7%	0,1%
2003	290.490	250.051	86,1%	0,8%	0,2%
2004	293.291	250.661	85,5%	1,0%	0,2%
2005	299.404	251.728	84,1%	2,1%	0,4%
2006	307.261	252.234	82,1%	2,6%	0,2%
2007	312.872	252.461	80,7%	1,8%	0,1%

 

Eins og sést minnkar hlutfall Þjóðkirkjunnar um nærri 10 prósentustig á áratug. Sú þróun ágerist mjög, 1990 - 1999 minnkar hlutfallið um 4,1 prósentustig, 1998-2007 um 8,7 prósentustig. Framreiknað er auðvelt að sjá að hlutfall þeirra sem skráðir eru í Þjóðkirkjuna verður komið niður fyrir 50% fyrir miðja öldina.

Töluleg fjölgun milli ára segir einnig sína sögu:

 

 

	í ÞK	Töluleg fjölgun
1990	236.959
1991	239.321	2.362
1992	241.634	2.313
1993	243.675	2.041
1994	244.925	1.250
1995	245.049	124
1996	244.060	-989
1997	244.684	624
1998	246.012	1.328
1999	247.245	1.233
2000	248.411	1.166
2001	249.256	845
2002	249.456	200
2003	250.051	595
2004	250.661	610
2005	251.728	1.067
2006	252.234	506
2007	252.461	227

Árið 1991 eru úrskráningar fáar og flest börn skrást sjálfkrafa inn í Þjóðkirkjuna. Árin 1995 og 1996 fjölgaði úrskráningum verulega þegar biskup gerðist fjölþreifur. Lítil fjölgun árið 2002 er að mestu vegna mjög lítillar fæðingartíðni það ár. Fækkun ársins 2007 skýrist hins vegar helst vegna deilna sem Þjóðkirkjan hefur staðið í allt árið um rétt sinn til að reka trúboð í leik- og grunnskólum.

Framreiknun þessara talna (þ.e. besta línulega nálgun) sýnir neikvæðar tölur eftir tvö ár (þ.e. töluleg fækkun milli ára) og fækkun um 1000 manns á ári eftir tíu ár.

Þessar tölur sýna að starfsmenn Þjóðkirkjunnar hljóta að vera örvæntingarfullir - milljarðir í ríkissjóð, embættismannalaun og lífeyrir, sporslur og fríðindi, allt þetta byggir á því að vera kirkja þjóðarinnar. Kirkja hálfrar þjóðarinnar hangir ekki lengi á ríkisspenanum.

Trúlausir stærsti hópurinn utan Þjóðkirkjunnar - og fjölgar hraðast. Björn Bjarnason birtir tölurnar.

Björn Bjarnason er sannkölluð gullnáma gagnlegra upplýsinga. Samkvæmt tölum á bloggsíðu dóms- og kirkjumálaráðherra (http://www.bjorn.is/dagbok/nr/4295) fjölgar trúlausum hraðar en meðlimum allra stærstu kristnu safnaðanna. Aðeins Kaþólski söfnuðurinn rétt heldur í trúlausa og skýrist auðvitað af miklu streymi kaþólskra einstaklinga til landsins. Fjölgun Kaþólskra meðal innfæddra Íslendinga hlýtur að vera hverfandi!

Hér eru tölurnar fyrir 2006 og 2007, fimm stærstu "söfnuðir" landsins í stærðarröð.

                                  2006         2007       Fjölgun 
Þjóðkirkjan           252.234     252.461       227    0,1%
Utan trúfélaga        7.997          8.760*     763    9,5%
Kaþólskir                 7.283          7.997       694    9,5%
Fríkirkjan Rvík          7.009          7.498       489    7,0%
Fríkirkjan Hf.            4.757          5.024       267    5,6%

* Fjöldi trúlausra árið 2007 er áætlaður, Björn Bjarnason gefur upp 2,8% af heildarfjölda Íslendinga sem voru 312.872, þá fæst rúmlega 8.760. Þegar endanlegar tölur birtast hjá Hagstofunni gæti skeikað allt að 0,04% af heildarfjölda eða 125 manns. Það er því mögulegt að Kaþólskir hafi vinninginn í tölum en allt eins líklegt að skekkjan gangi hinn veginn.

Trúlausum fjölgar hundrað sinnum hraðar en Þjóðkirkulimum hlutfallslega. Björn Bjarnason birtir tölurnar.

Enn kemur Björn Bjarnason til hjálpar og birtir tölur sem segja ótrúlega mikið - og kannski meira en hann vildi sjálfur! Meðlimum í Þjóðirkjunni fjölgaði um 227 manns á þessu ári eða heil 0,09%. Skráðum utan trúfélaga fjölgaði hins vegar um 760 manns eða svo (*), meira en þrefalt í tölum talið og meira en hundraðfalt hlutfallslega - 9,5% er rúmlega hundrað sinnum meira en 0,09%!

(*) Tölurnar eru byggðar á dagbókarfærslu Björns Bjarnasonar dóms- og kirkjumálaráðherra, sjá http://www.bjorn.is/dagbok/nr/4295 . Björn birtir reyndar ekki fjölda þeirra sem skráðir eru utan trúfélaga en segir að þeir séu 2,8% þjóðarinnar. Miðað við 312.872 Íslendinga gerir það um 8760 einstaklinga en samkvæmt tölum Hagstofunnar, sjá www.hagstofa.is , voru 7997 utan trúfélaga í fyrra. Mismunur er 763, sem gerir fjölgun upp á 9,5%.

Þjóðkirkjan í frjálsu falli - Björn Bjarnason birtir tölurnar.

Íslendingum fjölgaði um 5611 á þessu ári en meðlimum í Þjóðkirkjunni um 227. Það er eiginlega ekki hægt að nota lýsingarorð um þessar tölur. Ríkiskirkjan lögverndaða á 4% af fjölgunninni. Ekki 40%, ekki 94% heldur 4%! Þetta er stofnunin sem vill frjálst aðgengi í skóla landsins, stofnunin sem fær 4 milljarði á ári frá ríkissjóði. Þetta er stofnun í frjálsu falli, stofnun í andarslitrunum.

Skoðum tölurnar aðeins betur. Samkvæmt tölum frá Hagstofunni voru Íslendingar 312.261 þann fyrsta desember síðastliðinn og hafði fjölgað úr 307.261 ári fyrr. Þessar tölur og margar fleiri er að finna hjá www.hagstofa.is

Skráðir í Þjóðkirkjuna voru 252.234 manns fyrir ári síðan, eða 82,1% þjóðarinnar. Samkvæmt tölum sem Björn Bjarnason dóms- og kirkjumálaráðherra birtir á heimasíðu sinni voru meðlimir Þjóðkirkjunnar 252.461 þann fyrsta desember síðastliðinn eða 80,7%. Tölurnar hans Björns má finna á http://www.bjorn.is/dagbok/nr/4295.

Páll afsannar Jesú. Ótrúlegt en satt!

Guðspjöllin fjögur eru mjög slælegar heimildir í sagnfræðilegum skilningi. Strangt til tekið eru þau aðeins tvö frá sjónarhóli sagnfræðings, Samstofna og Jóhannes (Mattheus, Markús og Lúkas eru samstofna þó talsverðu muni milli þeirra) og því miður eru Samstofna og Jóhannes verulega ósammála, til dæmis um dánardag Jesú.

Guðspjöllin eru enda skrifuð seint. Ýmsir hafa verið að reyna að færa þau framar, til dæmis má sjá í greininni í nýjasta hefti af Sagan öll að Markús sé líkast til skrifaður rétt fyrir uppreisnina en hún hefst 64. Rökin fyrir þannig fullyrðingu eru eingöngu þau að það er ekki hægt að færa ritunina framar. Ekki að það séu neinar vísbendingar um að ritunin hafi verið á þessum tíma, en kristnir þurfa á því að halda margir að ritunin sé sem næst Jesú í tíma.

En það er ekkert í guðspjöllunum sem bendir til að þau séu skrifuð fyrr en nokkuð eftir eyðileggingu musterisins - það er einmitt mjög mikið sem bendir til að þau séu einmitt skrifuð að stórum hluta til sem viðbrögð við eyðileggingu musterisins.

Páll, sem er alvöru heimild um eigin samtíma (um miðja öldina), skrifar ekkert um Jesú. Hann talar mikið um Krist endurfæddan, syndardauðann og minnist einu sinni á eucharist (kvöldmáltíð). En hann er ekki heimild um Jesú, persónuna. Allt sem Páll segir má skýra með hliðsjón af messíanískum pælingum sem sjást til dæmis í Dauðahafshandritunum. En það er ljóst að annað hvort veit Páll ekkert af þeim sögum sem sagðar eru í guðspjöllunum, eða hann kýs að hunsa þær alveg - og gerir þá ráð fyrir að viðtakendur taki því þegjandi.

Líklegra er að hann hafi ekki þekkt þessar sögur, hann hefur ekki þekkt neitt af því sem Jesú á að hafa sagt eða ekki sagt. Hann vitnar aldrei í Jesú eða reynir að komast í kringum eitthvað sem Jesú segir. Sem dæmi, umskurðurinn er aðal málið hjá Páli. Jesú minnist ekkert á umskurð. En Páll minnist ekkert á að Jesú hafi ekki minnst á umskurðinn, og gerir enga tilraun til að réttlæta sitt mál með hliðsjón af því. Sem bendir til að hvorki hann né viðtakendur hafi hugmynd um þessa afstöðu Jesú sem kemur fram í guðspjöllunum.

Samt umgekkst Páll þá Símon Pétur, Jóhannes og Jakob postula Jesú - og Jakob þar að auki bróðir Jesú. Var aldrei talað um boðskap Jesú þegar þeir hittust? Aldrei minnst á að hann hefði nú sagt þetta og hitt? Þeir hittast á fundum þar sem tekist er á um guðfræðileg efni, Páll skrifar síðan (og hugsanlega Jakob líka) bréf sem eru í Nýja Testamentinu. Jesú er ekki í þeim bréfum.

En það eru fleiri sem virðast ekki þekkja guðspjöllin. Rit fyrstu "kirkjufeðranna" sem svo eru kölluð sýna engin merki þess að höfundar þeirra hafi þekkt guðspjöllin. Þeir eru skrifa fyrir eigin samtíma um eigin samtíma. Langt fram á aðra öld eru þeir fyrst og fremst að hugsa um aðra gyðinga eða "gentílismenn" hliðholla gyðingdómi, þeir skrifa um hitt og þetta en vitna til að byrja með ekki í nein skrifuð guðspjöll.

Orðið "guðspjall" er skáþýðing (þ.e. hlóðlíkisþýðing) á enska "gospell" = "good spiel" = "góð frásögn/skilaboð" = evangelion. Páll notar þetta orð um boðskapinn um Jesú og orðið er þekkt í víðar, til dæmis um fréttir af keisarafjölskyldunni.

Fyrstu kirkjufeður eru (í tímaröð):

Clemens (uþb 96), minnist ekkert á neitt úr guðspjöllunum.
Didache (uþb 100), engin vísbending um að hafi lesið guðspjöllin, en mjög líkur hugsanaháttur og í Matteusi. Gæti verið skrifað á sama tíma.
Ignatius (uþb 110) skrifar mjög markvisst gegn Dósetísma sem var nýbyrjaður, hjá Jóhannessi er einnig skrifað gegn Dósetísma. Ignatíus er líka sá fyrsti sem virðist þekkja eitthvert guðspjall, Mattheus.

Papías sem skrifar á fyrri helmingi fyrstu aldar (rit hans eru týnd, en brot eru til í tilvitnun í öðrum ritum) skrifar um orð Jesú og að hann hafi skrifað það sem honum var sagt. Nefnir engin skrifuð guðspjöll.

Þarna eru líklegri ártöl fyrir ritun guðspjallanna, um og eftir 100. Löngu eftir að allir sem gátu verið sjónarvottar eru dauðir. Þetta er samkvæmt sagnfræðinni en ekki óskhyggju sumra kristinna manna.

Helmingur Íslendinga kristinn. Evrópska lífsgildakönnunin 1999/2000 að mestu samhljóma könnun Gallup 2004.

Rétt um helmingur Íslendinga er kristinn samkvæmt viðamikilli skoðanakönnun sem Gallup gerði fyrir Biskupsstofu, Guðfræðideild Háskóla Íslands og Kirkjugarða Reykjavíkur með styrk frá Kristnihátíðarsjóði.  Jón Valur Jensson bendir lesendum sínum á Evrópsku lífsgildakönnunina sem framkvæmd var á árunum 1999 og 2000. Honum láðist að gefa tengil á niðurstöður en þær má finna hér: http://www.worldvaluessurvey.org/ , (velja online data analysis vinstra megin), könnunin frá 2004 er hér: http://kirkjan.is/skjol/truarlif_islendinga_2004.pdf (að vísu vantar spurningar frá Kirkjugörðunum).

Niðurstöður þessara tveggja kannana eru mjög líkar sem gefur vísbendingu um það hversu markverðar niðurstöðurnar eru. Í könnuninni 2004 var spurt hvort einstaklingurinn væri trúaður og þá hvort hann væri kristinnar trúar. Í könuninni 1999/2000 var spurt hvort einstaklingur væri trúaður og hvort han tryði á persónulegan guð (sem er forsenda þess að teljast kristinn):

                                                  1999/2000              2004

Telur sig trúaðan:                           73,9%             69,3%
Trúir á pers.l. guð/ er kristinn:           51,3%             51,8%

Þessar tölur eru sláandi líkar og því vel varla hægt að efast um þá niðurstöðu að um helmingur þjóðarinnar sé kristinn. Sem er gott að hafa í huga þegar rifist er um frjálsan aðgang trúboða að skóla- og leikskólabörnum að foreldrum forspurðum.

Öllu snúið við í leit að haldbærum sönnunum fyrir tilvist Jesú.

En sönnunargögnin láta standa á sér. Guðspjöllin eru ekki marktæk söguleg heimild og aðrir ritarar fornaldar þegja. Suetonius og Tacitus eru stundum dregnir inn í þetta, síðast núna í grein í blaðinu Sagan öll. En var Suetonius að tala um Jesú Krist? Líkur eru til þess að svo hafi ekki verið.

Í mínu eintaki af "Lives of the Caesars" stendur, kafli 25 um Kládíus um ýmislegt sem hann gerir varðandi hin og þessi þjóðarbrot:

"Because of the hideous disputes which had arisen amongst them he deprived the Lycians of their citizenship. To the Rhodians, because of their remorse for their earlier offences, he returned theirs. To the people of Ilium he granted perpetual exemption from tribute on the grounds that they were the founders of the Roman race ... The Jews he expelled from Rome, since they were in constant rebellion, at the instigation of Chrestus. The envoys of the Germans he allowed to sit in the orchestra ... He imposed a complete ban on the religion of the Druids among the Gauls ... he made an attempt to have transferred from Attica to Rome the sacred mysteries of Eleusis ..."

Þetta er skrifað um 120 e.o.t.

Christos (gríska) myndi þýða Messías (hinn smurði), vel þekkt messíanasarkomplex gyðinga ollu þremur stórum uppreisnum. Þarf ekki neinn Jesú til að gera þá vitlausa í Róm árið 45.

Latínan er með "impulsore Chresto" sem mér skilst að merki að uppþotin hafi verið að tilstuðlan einstaklingsins Chrestos. Þetta var víst algengt grískt nafn, Chrestos = "góður maður", ekki það sama og christos = "smurður". Suetonius gæti hafa ruglast, eða hann gæti verið að skrifa um mann sem hét "Chrestos" eða mann sem kallaði sig "góður" eða bara einhver sem þóttist vera messías? Þeir voru ófáir á fyrstu og annarri öld.

Jósefus sagnaritari notar orðið "Chrestos" sem viðurnefni á Agrippa I. Sá var sonur Heródusar mikla, fæddur 10 f.o.t. og sendur til Rómar. Eftir einhverjar hrakningar endar hann aftur í Róm, verður besti vinur Kládíusar og fær Júdeu til yfirráða en er þar stutt, deyr þar árið 44.

Sem sagt, Agrippa "Chrestos" fer til Júdeu sem konungur Gyðinga. Verður vinsæll hjá sumum (ekki mjög hjá ritara Postulasögunnar sem segir frá honum í 12. kafla) og fer að endurreisa varnarveggi Jerúsalem. Fær tiltal frá Rómverjum og deyr stuttu seinna af iðrameini. Jafnvel drepinn af Rómverjum.

Gæti verið að Suetonius sé að segja frá uppþotum Gyðinga að tilstuðlan Agrippa "Chrestos" og fari áravillt? Eða uppþotum Gyðinga eftir að hafa frétt af andláti og hugsanlegu morði Agrippa? Hvort tveggja líklegra en að Jesú Kristur hafi verið í Róm árið 45 að æsa til uppreisna.

Fyrir utan að auðvitað efast enginn um að kristnir voru til. Þeir eru víst til enn í dag, og það að Suetonius skrifi árið 120 um Kristna í Róm árið 45 (ef við kaupum kristnu túlkunina á því sem hann skrifar) þá sannar það ekkert annað en að kristinn söfnuður var til í Róm.

Aðskilnaður Íslands og kirkju - lausn sem allir geta sætt sig við.

Nú legg ég til að gerður verði fullur aðskilnaður milli Íslands og kirkju. Línan verði dregin nokkurn veginn um Kópavogslækinn, upp á Vatnsendahæð, eftir Búrfellsgjánni í beina stefnu útsuðaustur að Krýsuvík. Reykjanesið (ásamt Garðabæ og Álftanesi) væri þá Þjóðkirkjuland, hitt væri Ísland og yndislegt.

Hér væri fáninn með hring í stíl við þann grænlenska (miklu flottara, hið fullkomna form), þjóðsöngurinn væri "Ísland er land þitt", þar væri reglulega langar fríhelgar með fríi á föstudegi en ekki þessa kristnu dellu að vera alltaf með frí á fimmtudögum eða öðrum fáránlegum dögum. Fjórir milljarðir á ári færu í að efla skólastarf á öllum stigum og "kristinfræði-" tímar í grunnskóla færu í heimspeki, hugmyndasögu og siðfræði en ekki trúarbragðaítroðslu.

Svo væru kristnir auðvitað frjálsir að lifa á Íslandi, hvað annað, þeir eru líka alvöru Íslendingar, ekkert síðri en við hin. En þjóðkirkjan ætti sitt útaf fyrir sig, það er hennar stíll.